Golfverslag 2009/2010

Organisator Gerrit van Laer had de financiën en de scorekaarten keurig op orde. En iedereen – op een enkele dokter na – was op tijd om de titel van ‘Flamingo Golfer van het Jaar’ naar zich toe te trekken. En zo waren het onder meer Michiel Muller, Thijs Risselada, Remco van der Veen, Hans Keman, Huib Klarenbeek, Michiel Dirks, Fred Bekedam, Dick Kramer, Dick Boelhouwer, Remco van der Veen, Jan Wulf van Alkemade, Roland Lefèbvre en Thijs Vermeulen die ten strijde trokken op het heilige fairwaygras van de Amsterdamse Golf Club.

Het leuke is dat zo’n dag met koffie begint, en wordt gesproken over die snelle honderd van Ricky Ponting, dat schitterende wicket van Daniel Vettori of die supermooie vang van Matt Prior achter de palen. Uiteraard kwam de onwaarschijnlijke Twenty20-wedstrijd tegen Engeland tijdens de ontvangst in het clubhuis aan de orde, maar hier wil ik niet naartoe: de groep van ongeveer 20 tot 25 man gaat putten, afslaan en chippen om elkaar voor een periode van plusminus vijf uur niet meer te zien, en vervolgens tijdens de borrel de cricketdraad weer op te pakken alsof ze het clubhuis nooit hebben verlaten! Zelf tijdens een serieuze wedstrijd op de Amsterdamse GC lijkt de liefde voor cricket groter dan de passie voor de edele golfsport. “Schitterende vang van die Tendulkar”, “Wat heeft die De Villiers een cover drive, net Van Arkel in zijn jongere jaren” en “Super bowlen…. Die West Indiërs zijn door de jaren wel echte atleten geworden, niet?”

Maar even terug naar het golfen. Over de periode van achttien holes c.q. vijf uur kan ik niet veel berichten dan dat ‘wij’ – Gerrit van Laer, Remco van der Veen en ondergetekende – de een na laatste flight vormden, en de eerst binnengekomen flights al waren begonnen met borrelen toen wij op de 18e uitholeden. “Heb je een beetje goed gespeeld?”. “Mwah, ging wel… Heb jij trouwens die ODI-highlights op www.cricket-online.tv nog kunnen terugvinden?” En weer ging het over cricket… 

Na de borrel, een douche en een keurig gestrikte das volgden een Indonesisch buffet en vond de prijsuitreiking plaats. Het was Thijs Vermeulen gelukt de zes zilveren Flamingo’s - voor de afgelopen vijf edities, en de winnaar van dit jaar - mee te nemen en ze alsnog uit te reiken. Zonder een eindeloze opsomming te geven van de scores op deze dag, hierbij een summiere opsomming. ‘Thijsje’ Risselada moest het dit jaar helaas doen met de wooden spoon (15 Stableford-punten), maar heeft inmiddels te kennen gegeven volgend jaar wél de winst te pakken. Huib Klarenbeek (hcp 7.0 – 34 Stb.) en Rood & Witter Hans Keman (hcp 15.5 – 37 Stb.) bereikten met respectievelijk brons en zilver het erepodium.

Maar zoals Henny Huisman van de grote Kinder Sound Mix Show ooit in zijn auberginegroene colbert met bijpassende pantalon, zwarte coltrui en mooie instapschoenen met kwastjes hartstochtelijk zong: ‘Er kan er maar één…. de beste zijn!’: Ronald Lefèbvre, die ook nog eens zijn debuut op deze perfect georganiseerde golfdag maakte, was met 39 punten (hcp 16.1) degene die met de Zilveren Vogel van 2010 naar huis reed. En dat is nog steeds het beste wat uit Amsterdam komt: de auto terug naar Rotterdam. Have a great summer!

Jacob-Jan Esmeijer